سال‌هاست که از فوم لوله پنج لایه به عنوان یک وسیله اطفاء حریق برای مایعات قابل اشتعال و احتراق استفاده می‌شود.
بر خلاف سایر عوامل خاموش کننده آب، مواد شیمیایی خشک، CO2 و غیره یک فوم آبی پایدار می تواند آتش مایع قابل اشتعال یا قابل احتراق را با مکانیسم های خنک کننده ترکیبی، جدا کردن منبع شعله اشتعال از سطح محصول سرکوب بخارات و خفه شدن خاموش کند.
همچنین می تواند برای مدت زمان طولانی در برابر رفلش یا احتراق مجدد ایمن شود. آب اگر بر روی یک سوخت هیدروکربنی استاندارد استفاده شود از بسیاری از آن مایعات سنگین‌تر است و اگر مستقیماً روی سطح سوخت اعمال شود به پایین فرو می‌رود و تأثیر کمی بر خاموش کردن یا سرکوب بخار دارد.
اگر سوخت مایع بالاتر از 212 درجه فارنهایت گرم شود، ممکن است آب در زیر سطح سوخت بجوشد و سوخت را از ناحیه تحت کنترل خارج کرده و آتش را گسترش دهد.
به همین دلیل فوم عامل اصلی اطفاء حریق برای تمام خطرات بالقوه یا مناطقی است که مایعات قابل اشتعال در آنها حمل، پردازش، ذخیره یا به عنوان منبع انرژی استفاده می شود.
قبل از بررسی مزایای انواع مختلف کنسانتره فوم، اصطلاحات خاصی در ارتباط با فوم وجود دارد که باید درک شود.
فوم: فوم آتش نشانی به سادگی توده ای پایدار از حباب های کوچک پر از هوا است که چگالی کمتری نسبت به نفت، بنزین یا آب دارند.
فوم از سه ماده تشکیل شده است آب، فوم کنسانتره و هوا. وقتی این سه ماده به نسبت صحیح مخلوط شوند، یک پوشش فوم همگن را تشکیل می دهند.
محلول فوم: محلولی از آب و فوم کنسانتره پس از مخلوط شدن با هم به نسبت صحیح است.
فوم کنسانتره: این کنسانتره مایع از کارخانه سازنده تهیه می شود که در صورت مخلوط شدن با آب به نسبت صحیح، محلول کف تشکیل می دهد.
سرعت زهکشی: این سرعتی است که محلول فوم از توده کف منبسط شده تخلیه می شود یا مدت زمانی که طول می کشد تا 25٪ از محلول از کف خارج شود.
این اغلب عمر یک چهارم یا 25% زمان تخلیه نامیده می شود. فومی که زمان تخلیه سریعی دارد معمولاً بسیار روان و متحرک است و به سرعت در سطح سوخت پخش می شود.
در حالی که فوم‌هایی با زمان تخلیه طولانی‌تر معمولاً تحرک کمتری دارند، اما به آرامی در سطح سوخت حرکت می‌کنند.
